Bahla – Oman

Voordat ik afgelopen jaar naar Oman op vakantie ging deed ik eerst wat ‘ghostly vooronderzoek’. De eerste plek die ik vond toen ik zocht op verlaten plekken in Oman, was de verlaten stad Bahla.

Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik van deze plek kon verwachten. Eigenlijk waren mijn eerste indrukken van Oman, sowieso een beetje….vreemd? Een land met een dictatuur onder leiding van een sultan. Dat is iets wat we ons in Nederland niet kunnen voorstellen. Al snel werd duidelijk wat een dictatuur onder andere inhoudt. Ik heb nog nooit een land gezien wat ZO schoon was als Oman. Niks geen papiertje, blikje of kauwgom op straat te vinden. Brandschoon.

Alle huizen zijn hetzelfde, er wordt 1 bouw stijl en 4 kleuren gehandhaafd, iets anders mag niet. Is je auto vies? Een bekeuring is wat je kan verwachten. Geen harde muziek of ander buitensporig gedrag, want je gaat de bak in. Nergens schreeuwende reclames langs de weg, groepjes mannen die de hele dag bezig zijn de boompjes in de parkjes in prachtige puntjes te knippen. En op de weg, soms urenlang maar 1 of 2 tegenliggers (waar IS iedereen?). Lekker overzichtelijk. Een prikkeloos land. Ideaal voor een vakantie.

En mocht je deze leefregels niet kunnen onthouden? Een enorme, niet te missen foto van de sultan op elk gebouw is er om je eraan te helpen herinneren.

Het wakend oog van de sultan. 

Ik had maar 1 wens voor deze vakantie wat ik graag wilde zien en dat was naar het plaatsje Bahla. Dit was een stad die op internet werd omschreven als ‘mysterieus en spooky’. The place to be dacht ik zo!

Voordat we een lange tocht zouden gaan maken door de bergen (want naast de grote stad, wilde ik graag ook nog iets zien van de natuur van Oman), zouden we even stoppen in Bahla. Zodat ik daar wat foto’s kon maken en even op onderzoek uit kon. (Fijn van die vrienden die je voorliefde voor gekke plekken accepteren!). Ik had er al een klein beetje over gelezen op internet. Een stad bekend om zijn pottenbakkerij en oude forten. Het fort bij Bahla staat op de Werelderfgoedlijst.

De stad werd omschreven als de geboorteplaats van zwarte magie en zogenoemde ‘jinn’. Een bovennatuurlijk onzichtbaar wezen, dat volgens sommige islamitische geleerden bezit kan nemen van mensen en ze van hun vrije wil kan ontdoen, ook vaak vertaald als ‘geest’. Er gaan legenden over het magische verleden van Bahla zijn verhalen over mensen die werden veranderd in koeien of geiten, achtervolgd door geesten of verdwijnend toen ze op vervloekte plaatsen stonden.

Nou was ik niet helemaal van plan om op mijn vakantie in een geit te veranderen, maar mijn interesse was gewekt!

Nu wist ik van te voren dat we hier niet zoveel tijd zouden hebben omdat we nog een lange tocht voor de boeg hadden. Maar ik wilde toch nog even wat meepikken van de magische vibe van deze stad.

Het eerste wat we zagen toen we de stad inreden was het indrukwekkende fort. Een grote, oude ruïne met afgebrokkelde muren, maar grote delen nog wel intact. We parkeerden de auto (een grote SUV, want die heb je hier wel nodig in zo’n rotsachtig, stoffig landschap) voor een van de resten van wat ooit een bruisende stad moet zijn geweest. En ik ging op onderzoek uit. Een verlaten stad, met sporen van een verleden toen er hier nog mensen woonden. Of misschien woonden hier nog steeds wel mensen? Het was moeilijk te beoordelen.

Misschien dat het kwam omdat we hier op klaarlichte dag waren, bij een temperatuurtje van 35 graden. Maar de stad deed eigenlijk niet echt spooky aan, ik zou het eerder omschrijven als…vredig? Nu is het niet de eerste keer dat ik mij wel aardig content voel op een plek omschreven als ‘haunted’ en ‘creepy’, maar al met al deed deze plek voornamelijk als verlaten aan. Geen mensen in de buurt te zien. Ik wilde een van de ingestorte huizen binnen gaan, tot een vriend van mij mij terug riep.

Want ‘Misschien wonen er toch nog wel mensen!’, af te leiden aan wat spullen die er nog in het huis lagen.

Ik wilde eigenlijk nog wel verder het dorp in om te kijken wat er nog meer te ontdekken viel en om te zien of ik de magische pottenbakkerij en de plek waar de behekste boom ooit stond, kon vinden, maar het was helaas alweer tijd om te gaan.

Een verlaten, vredige stad met een rijke geschiedenis. Geen geest of negatieve vibes te bekennen. Maar nu denk ik dat als ik hier midden in de nacht was geweest, ik hier ongetwijfeld heel anders over had gedacht.

Misschien dat ik op een mogelijk volgend bezoek aan Oman nog wat verder op onderzoek uit kan!

– Lielo