Marah Land – Oman
Vorige week vertrok ik op vakantie naar het Verre Oosten. Zoals bij elke reis die ik maak, zoek ik van te voren bijzondere, vreemde plekken op die bekend staan als ‘off the beaten path’. Over Oman kon ik eigenlijk niet zoveel vinden maar bij aankomst in Muscat bleek vlak naast het huis waar ik die week zou verblijven een themapark genaamd Marah Land te zijn. Het was nacht toen ik aankwam en veel kon ik nog niet zien van het park. Maar ik besloot het park later die week verder te gaan onderzoeken. De opeenvolgende dagen reden we een aantal keer langs het park met de auto. Elke avond zagen we de veel gekleurde, knipperende lampjes van de achtbaan en het reuzenrad maar…nergens mensen.
Op woensdag was het dan zo ver, ik moest dit park verder onderzoeken! Want waarom waren er geen blije, lachende kinderen in de botsauto’s of gillende mensen in de achtbaan?
We zijn aangekomen bij de hoofdingang van het park. De kapotte verlichting met de naam van het park en de met kranten dichtgeplakte, onbemande kassa loketten geven al een wat ongewone eerste indruk.
We zochten naar een plek waar we dan wel zouden kunnen betalen om het park in te kunnen maar het bleek dat we zo door konden lopen.
Niks geen lange wachtrijen om het park in te komen. Hier kun je gewoon lekker doorlopen!
We lopen het park binnen en het eerste wat ons tegemoet straalt is dit reuzenrad. We kijken om ons heen maar we zien wederom…niemand.
De muziek speelt, overal fel gekleurde lampjes, maar we zien geen rondrennende, lachende kinderen. Is het misschien te laat in de avond? 20:00 s’avonds leek ons voor kinderen toch ook nog wel een schappelijke tijd. En vergeet niet dat er in dit land bijna nergens alcohol geschonken wordt (alleen in de grote hotels en de clubs van de vele expats). In plaats daarvan gaan de Omani vaak s avonds in het naastgelegen park picknicken. Want dan is het niet zo warm als overdag en staat er meestal een koel windje en is daarom het uitgelezen moment voor een picknick met het gezin of met vrienden.
En ook de suikerspin kraam staat helemaal klaar om mensen te ontvangen.
Buiten dat ik het hele park al vrij obscuur vond vraag ik mij al helemaal af wat een 12! D bioscoop precies inhoud?
Het toezicht was er minimaal, niemand leek zich druk te maken over dat het hek bij de grote achtbaan openstond en je zo de achtbaan op kon lopen. Nu zou ik voor nog geen miljoen in deze achtbaan gegaan zijn want hij zag eruit alsof hij letterlijk op elk moment in elkaar kon storten.
Ah! Toch nog een enige vorm van richtlijnen. Ik moet zeggen dat ik alle attracties (waar je dan wel voor moest betalen) erg duur vond. 1.000 r.o, omgerekend zo’n 2,50,- voor een ritje in de botsauto’s, leek mij lichtelijk overpriced. Helemaal omdat er in geen velden of wegen andere mensen te bekennen waren in het park.
Ben je op zoek naar wat leuke souvenirs? Ja, ook die waren er te krijgen! Maar in plaats van zijn waren aan te prijzen zat de man een beetje verveeld op zijn telefoon te kijken.
Dit was de plek waar ik op z’n minst wel 1 rondrennende kleuter had verwacht. Air conditioned, wat heerlijk is met het warme weer in Oman. Een hal gevuld met allemaal leuke spelletjes voor de allerkleinsten. Maar nee hoor, ook hier weer niemand te bekennen.
Al met al deed het park wat droevig aan. Van te voren had ik reviews over het park opgezocht op internet. Allemaal zeer enthousiaste, positieve verhalen. Er scheen zelfs een zogeheten ‘Latino circus’ te zijn met shows met witte leeuwen en googelaars. Maar daarvan leek niets terug te vinden.
Nu blijkt; de website is offline en er is alleen nog een Facebook pagina te vinden met een laatste bericht uit februari van dit jaar. Echte antwoorden zal ik waarschijnlijk nooit gaan krijgen over wat er precies met dit park gebeurd is. Misschien waren we er heel, heel toevallig, nét op het verkeerde moment? Of is dit park ten onder gegaan aan zijn eigen enthousiasme? Het zal een mysterie blijven.
– Lielo
