Indonesië – Kippenkerk

Hier mijn eerste stukje op deze ongewone blog. Ook ik heb net als Yvonne een grote fascinatie voor ongewone, mysterieuze plekken in de wereld! Zo heb ik een aantal jaren in Indonesië gewoond. Een land wat bekend staat om zijn bijzondere verhalen en mysterieuze rituelen.

In mijn tijd daar maakte ik regelmatig tripjes naar plekken die ik op Google vond onder tags als ‘off the beaten path’ of ‘unusual places in Indonesia’. Een daarvan was een plek omringt door jungle, ver weg van het dichtstbijzijnde stadje. Het werd omschreven op internet (door een paar lokale jongens) als een kerk in de vorm van een kip. Dit klonk als een plek die ik moest bezoeken!

En 3 jaar geleden was het dan zo ver. Samen met een vriend bezocht ik Yogyakarta, midden Java, met 1 missie, op zoek naar de Kippenkerk!

Ik heb nog even getwijfeld of ik een wel stukje wilde schrijven over deze plek. Omdat dit nog zo’n onontdekt, mysterieus stukje Indonesië is. In een land waar bijna alles tegenwoordig al overgenomen is door het platte toerisme. Er is bijna niets over deze plek te vinden op internet, en het nauwelijks bekend bij de locals. Maar het is zo’n bijzonder verhaal en gebouw dat het de moeite waard is om het te delen.

En hoe kwamen we bij deze mysterieuze plek?

Mijn vriend vertelde mij over een statusupdate die hij had gelezen op Facebook van een vriend die sprak over een mysterieuze kerk genaamd de ‘Kippenkerk’. Gelegen vlakbij de grote, beroemde tempel de Borobudur in Magalang. Ik was gelijk gefascineerd en dacht gelijk; hier moeten we heen! Ik ben toen gaan zoeken op het internet. Maar ik kwam er achter dat er weinig over te vinden was. Buiten wat vage foto’s van Google Earth (ik was er van overtuigd dat de ‘kerk’ erin gefotoshopped was). Maar er was niemand die mij iets kon vertellen over de geschiedenis of functie van het gebouw, noch over de leeftijd of exacte locatie. Het enige wat duidelijk was dat dit zeker geen toeristische attractie was.

Ik vond een blog van iemand in Indonesië die de kerk had bezocht en een kleine uitleg gaf over hoe we er konden komen. We besloten om een ​​auto te huren en te zien hoe dichtbij we konden komen. We volgden de gegeven beschrijving. Niet ver van de Borobudur vonden we een klein zijstraatje wat leidde naar een nog kleiner weggetje. En daarna naar een klein, naastgelegen dorpje. Na een tijdje rondgedoold te hebben, realiseerden we ons dat we wat hulp nodig hadden om deze ‘bijzondere’ plek te vinden. We besloten om wat locals de weg te gaan vragen.

Nou…dat was makkelijker gezegd dan gedaan… De meeste mensen die in deze kleine, verstopte dorpjes wonen zijn vaak ouderen. Ze leven zo geïsoleerd dat ze zelden bezoekers krijgen. Maar daarnaast helpen ze je altijd graag. Maar bereid je voor op een gecompliceerde uitleg! En dit antwoordt krijg je natuurlijk volledig in het Javaans (heel anders dan Bahasa).

Dit gaat meestal in de stijl van; ‘Aaaahhh ja! ‘Hier een beetje naar links… En dan een beetje de heuvel op… En dan…moet je het opnieuw aan iemand vragen…’ Je kunt je voorstellen dat dat niet de meest duidelijke beschrijvingen zijn. Maar met een beetje fantasie en gevoel voor richting kun je wel raden waar je naar toe moet gaan. Als we aan het einde van de weg zijn aangekomen. Nog net voordat we echt helemaal in ’the middle of nowhere’ zijn beland, vonden we een klein huisje. We besloten om de mensen die hier woonden te vragen of zij misschien ons de weg verder naar deze ‘mysterieuze’ kerk konden vertellen. Ze vertelden ons dat we ongeveer 10 – 20 minuten heuvel op moesten lopen en dat we de kerk dan vanzelf zouden vinden.

 

We parkeerden de auto en begon te lopen. Nadat we aankwamen bij een levensgevaarlijke, smalle bamboebrug die we moesten oversteken (yolo?). En we daarna ons een half uur door de jungle hadden geworsteld (lekker voorbereid, in een korte broek op slippers…not). Wilden we het bijna opgeven. Totdat er plotseling voor ons de kop van de metershoge kip verscheen. Ik kan je vertellen, het was het meest surrealistische wat ik ooit gezien had. Een 30 meter lang, 10 meter hoog gebouw in de vorm van…een kip (of moest het toch wat anders voorstellen?).

Jammer genoeg zagen we dat het gebouw in een erg slechte staat verkeerde. De verf afgebladderd van de muren en de mooie stenen sier vensters aan de zijkant van de kerk waren beschadigd. Alleen de hoofdstructuur van de kerk was nog steeds oké. Maar het panoramische uitzicht was adembenemend. Het rare is dat je zo iets geweldigs voor je ziet en dat je het vol enthousiasme met iemand wilt delen, maar dat je de enige twee mensen bent die daar op dat moment zijn.

Vanaf de achterkant van de kerk kon je in de aula van de kerk kijken, die leeg was op wat enkele grote witte pilaren na. Omdat er een soort gat aan de linkerkant van de kerk zat realiseerden we ons dat er nog een hele verdieping onder moest zijn. We besloten om het gebouw niet te betreden omdat het er eenvoudigweg onveilig uitzag. In het plafond van de kerk zat een groot kruisvormig ‘raam’. Na een tijdje rondgelopen en foto’s gemaakt te hebben besloten we dat we terug moesten naar de auto voordat het donker zou worden.

Toen we in het hotel aankwamen kon ik de kerk niet uit mijn gedachten krijgen. Juist omdat er zo weinig informatie over te vinden was en er niemand in de buurt ons wat meer kon vertellen over de geschiedenis ervan. Ik wilde op zoek naar meer antwoorden. De mensen in het dorp konden ons alleen vertellen dat de kerk eigendom was van een of andere Chinese zakenman die het in een hotel wilde veranderen of dat het als een christelijke kerk zou gaan dienen. Verder kregen we geen duidelijke uitleg.

Ik besloot om nogmaals te gaan Googlen om te kijken of ik toch niet meer informatie op internet kon vinden over deze plek. Nadat ik van de ene vage website naar de andere was geleid, ontdekte ik dat de kerk ook bekend stond als ‘Banyak Angkrem‘. Na wat rondklikken werd ik geleid naar een blog van een man die zichzelf dezelfde vraag stelde, ‘Wat is deze plek precies?’.

  

Klik op foto’s voor een grotere weergave.

Ik kwam erachter dat de kerk een duif bleek te zijn in plaats van een kip. Zijn blog leidde ons verder naar een e-mailgesprek tussen een meisje en een man die de eigenaar en bouwer bleek te zijn van deze vreemde kerk genaamd, Daniel Alamsjah. Eindelijk enkele antwoorden op mijn vragen!

Daniel was in de jaren 90 getrouwd met een van de vrouwen in het nabijgelegen dorp. En het verhaal gaat dat Daniel op een dag in 1988 een visioen van God kreeg. God zei hem dat hij een kerk moest bouwen op een heuvel in de vorm van een duif. Een plek om christenen van over de hele wereld met elkaar te verenigen. Elke dag sprak God tot hem in deze visie. Tot hij op een dag besloot zijn schoonmoeder te bezoeken die in een klein dorpje aan de voet van de heuvel Menoreh woonde, Gombong genaamd. Daniel had een sterk gevoel dat hij deze heuvel moest beklimmen. Toen hij op de top van de heuvel aankwam besloot hij te bidden.

‘Was dit de heuvel die hij in zijn visioenen zag?’ Maar hij besefte zich dat hij nooit genoeg geld zou hebben om deze grond te kunnen kopen en de kerk van zijn visie te bouwen. Hij bad en hij bad dagen lang bovenop de heuvel totdat hij wist dat God hem zou helpen. Wat er ook zou gebeuren. Binnen 6 maanden slaagde hij erin om 2,5 hectare grond op de top van de heuvel te bezitten en in 1994 begon hij eindelijk aan de bouw van zijn droomproject. Helaas vanwege de economische crisis in Indonesië in die tijd, raakte het geld op en de sponsors die met hem aan dit project werkten verloren hun interesse. Tegen de tijd dat het project ten einde liep voltooide hij zo’n 70% van de kerk.

Tot op heden gelooft Daniel nog steeds dat hij ooit op een dag zijn droomproject zal realiseren met de hulp van God.

Wat leek op een ontmoetingsplek van een mysterieuze, obscure sekte, bleek eigenlijk een heel ambitieus, religieus project van een man met een visie van God.

Later vond ik nog wat informatie op internet dat een aantal jaar geleden dit gebouw, toentertijd Bukit Merpati genaamd, diende als een afkickkliniek voor drugsverslaafden. Uiteindelijk deed de ontdekking van het ware verhaal achter dit gebouw, voor mij niet af aan mijn mening hoe surrealistisch en in a way….creepy deze plek is. Het is zeker een aanrader om deze plek te bezoeken als je in de buurt bent! (en het je lukt om hem te vinden…)

– Lielo