Old Los Angeles Zoo

Griffith Park

When in LA, do as LA’ers? Ik weet dat die zin niet klopt, maar het gaat om het idee. Een van de ‘attracties’ in Los Angeles waar je niet omheen kunt, is Griffith Park. Zelfs de locals komen er als vliegen op af.  Zo’n 5 keer groter dan Central Park, is het een plek waar je terecht kunt voor eigenlijk alles waarmee je even wilt ontvluchten aan de grote stad. Want naast heel veel populaire ‘hiking trails’ zijn er ook nog eens een hoop bezienswaardigheden. En dat betekent dat ook hier een ‘spookachtige’ verlaten plek te vinden is. Maar voordat we het daar over gaan hebben, nemen we even een zijweggetje naar de spookachtige geschiedenis van Griffith Park.

Er is namelijk een legende dat Griffith Park vervloekt is, door Donna Petronilla. Ze was de zus van de eigenaar van het land (Rancho Los Feliz), maar in plaats van dat zij de grond erfde, ging het naar een andere eigenaar. Nadat zij de vloek uitsprak bleek niet alleen het park, maar ook de eigenaar voorzien te zijn van een vervelend lot. Droogte, veesterfte, bosbranden…en bijna alle eigenaren stierven een ongelukkige vroege dood. De laatste eigenaar, Griffith J. Griffith, schonk uiteindelijk het park aan de stad (nadat hij was neergeschoten in een saloon). Griffith was zelf overigens ook geen lieverdje, want hij schoot een poosje later het oog van zijn vrouw eruit met een pistool.

De geesten van Donna Petronilla en van Griffith worden nog regelmatig gezien in het park. Beiden schijnen ze op een paard te rijden wanneer ze worden gezien.

Nog meer ellende in Griffith Park

Denk je dat je je portie rottigheid wel hebt gehad? Nou…nee. In een park van 1740 hectare zou het vreemd zijn als dat het enige incident was met een nare bijsmaak. Het eerste slachtoffer van de Hillside Stranglers werd gevonden in Griffith Park, een in stukken gehakt lichaam werd gevonden in 2012, een boom vermorzelde een stel dat aan het vrijen was op een picknicktafel en er werd een schedel gevonden waar nog steeds niet van bekend is wie het nu eigenlijk is. Er zijn verhalen over weerwolven, een draaimolen waar het spookt, en laten we de zelfmoord van het Hollywood-bord vooral niet vergeten.

Maar dat is niet waarom wij er waren, wij kwamen voor andere schimmen, die niet aan mensen toebehoren. De achtergebleven resten van een ouderwetse dierentuin, die nu vrij toegankelijk is voor het publiek. Dus hup, de heuvels in!

Verblijven van vroeger

De Griffith Park Zoo werd in 1912 gesticht op de locatie van Griffith’s oude struisvogelboerderij, toen nog met 15 dieren. De jaren erna werden het er steeds meer, doordat er dieren geschonken werden door een filmproducer. Maar Los Angeles groeide snel, en de kleine dierentuin met de verouderde hokken was al heel snel ouderwets (en stiekem ook gewoon heel erg zielig voor de dieren). In de jaren ’60 opende de nieuwe dierentuin op een steenworp afstand en werden alle dieren overgeplaatst. Wat achterbleef waren de kooien en dierenverblijven in de bergen van Griffith Park.

En dat is precies waar wij naar op zoek gingen! Een verlaten dierentuin waar je zomaar in kan, dat kom je niet elke dag tegen. De ‘ingang’ vinden bleek nogal een opgave, omdat er voor Halloween een Haunted Hayride was gebouwd naast de parkeerplaats. Met een beetje een creatieve omweg struinden we de bergen in, op zoek naar de schimmen van wat ooit een goedbezochte attractie scheen te zijn geweest.

Één ding is zeker: voor het uitzicht alleen is Griffith Park het bezoeken al waard. Na wat klauteren wisten we eigenlijk niet zo goed of we wel de juiste kant op gingen, maar de wandeltocht was al leuk genoeg. Net toen we met wat moeite over de heuvels naar beneden probeerden te kijken waar de dierentuin precies moest liggen (lang leve Google Maps), bleek om de bocht de eerste kooi te staan. Het is moeilijk voor te stellen welke dieren er ooit in gezeten zullen hebben, want groot was het niet. Maar we weten natuurlijk allemaal dat ze in de jaren ’20 en ’30 niet echt bekend stonden om het hoogstaande dierenwelzijn.

Paranormale dieren ‘hotspot’

De verhalen dat hier de gekwelde zielen van overleden dieren worden waargenomen, zijn dan ook niet onverwacht. Zelf ben ik niet bekend met paranormale dierenervaringen, maar ik denk dat als je ergens een concentratie van dierenleed uit het hiernamaals kunt ervaren, dat het hier zal zijn. Al leken de honden die vrolijk werden uitgelaten in dit wandelgebied er niet heel erg veel van te merken. Wat op zich vreemd is, omdat ik altijd dacht dat honden extra gevoelig waren voor paranormale verschijningen. Maar goed, misschien hebben ze intussen vriendschap gesloten met de tijgergeesten en spook-kamelen. Het was ons wel duidelijk dat deze kooien echt ver van deze tijd waren, want ik kon er met mijn 1.69 meter niet eens rechtop in staan. Kun je nagaan als je een van oorsprong wild dier bent, en je in een hok terecht komt dat kleiner is dan het gemiddelde openbaar toilet.

Extra aandacht voor deze plek trouwens: de bekendste locatie in de Old LA Zoo. Tussen deze typische oude dierenverblijven kun je nu picknicken, er zijn bankjes geplaatst. Maar dit is tegelijkertijd ook de plek waar de meeste ‘activiteit’ wordt waargenomen. Mensen voelen zich hier bedrukt, misselijk en ellendig. Waarschijnlijk omdat hier dus nog veel negatieve energie van de dieren is blijven hangen, die een minder dan fijn leven moeten hebben gehad.

Ik moet zeggen dat ik er zelf geen last van had (en ik heb Thomas er ook niet over gehoord), maar dat is een terugkerend thema in onze hele reis. Zo gevoelig als ik ben voor de energie van levende mensen en dieren, zo ongevoelig lijk ik te zijn voor sferen uit het verleden. Ik bedoel, als ik het niet benauwd kreeg van Auschwitz lijkt het me vreemd als ik het wel benauwd krijg van een verlaten dierentuin. Maar je weet maar nooit of er een verborgen dierenmedium in je schuilt. Helaas blijkt ook dat niet het geval, anders had ik het wel gemerkt op deze locatie.

Rustige wandelroute

Wat er dan nog overblijft als je geen last hebt van de Griffith Park vloek of de dierentuin uit het hiernamaals, is een mooie en rustige wandelroute. In LA is het eigenlijk altijd mooi weer, dus wil je niet achter hordes toeristen richting het Hollywood-bord of the Griffith Observatory aandrentelen, is de oude dierentuin een goed alternatief. Er waren niet alleen oude dierenverblijven te zien, maar ook andere restanten van wat ooit de dierentuin geweest moet zijn, zoals droog staande waterstroompjes en andere hekwerken. Tel daarbij een handvol karakteristieke bomen en een prachtig uitzicht… Afgelegen, vervreemdend, maar ook zeer zeker charmant.

Ik kan me enkel voorstellen hoe creepy het er uit moet zien als de zon ondergaat, maar voor onze ochtendwandeling was het vooral erg rustgevend. We kwamen ongeveer 3 wandelaars tegen op onze route. Of dat lag aan het tijdstip (7 uur ’s ochtends geloof ik) weet ik niet. Het kan namelijk ook komen door de Halloweenattractie waar we onverhoopt in terecht kwamen tijdens onze tocht.

 

Send in the clowns

Want na de eerste paar hokken stonden we ineens oog in oog met groteske clowns-hoofden, afgehakte ledenmaten en vleeshaken. Kennelijk hadden we via een omweg de achteringang van de Haunted Hayride bereikt. Door de hele oude dierentuin waren opstellingen gebouwd die nog het meest deden denken aan een kruising tussen carnavalswagens en de Frightnights in Walibi. Ergens was het wel hilarisch om te zien hoe niet-intimiderend deze props waren in het daglicht. Want zonder sfeerverlichting en acteurs die uit hoekjes springen was het toch allemaal maar een beetje knullig om te zien. Maar hier dan toch een beetje het Halloween-gevoel dat we eerder deze reis niet gevonden kregen.

En toen vond ik het ineens wel erg spannend allemaal. Niet omdat er een clown van 3 meter tegenover me stond, maar omdat ik nog steeds het braverikje van de groep was en ik het gevoel had dat we daar iets illegaals aan het doen waren. Ook al hadden we er niet bewust voor gezorgd dat we in deze setting terecht waren gekomen. Toen we niet veel later een man in een golfkarretje tegenkwamen bleek dat het allemaal geen probleem was, en we gewoon door konden lopen tot we een keer bij de uitgang/ingang aanbeland waren. Als een ware Jack Skellington onderweg naar Halloweenland liepen we door de pompoen-tunnel naar buiten. Met een bijzondere ervaring rijker, nog net voordat we Los Angeles gingen verlaten. Want inmiddels was het tijd om in onze protserige auto te stappen en naar het noorden te vertrekken…

Hopelijk volgen jullie ons naar Burbank!