Dearly Departed Museum – Los Angeles

De twijfel-tour

Één van de allereerste dingen die op mijn lijstje stond was een moord-tour door Los Angeles, in zo’n busje. Na veel onderzoek wist ik het zeker: we moesten bij Dearly Departed Tours zijn in Hollywood. Maar naarmate de planning steeds voller begon te worden, kwam het plan voor de tour steeds meer op losse schroeven te staan. Het is namelijk niet goedkoop, en wat laten ze je nu eigenlijk zien? Ik heb genoeg tours gedaan om te weten dat het soms niet meer is dan ‘hier stond vroeger het huis van iemand die vermoord is’ en ‘op deze parkeerplaats was toen een grasveld waar het lichaam van het slachtoffer werd aangetroffen’. En de Tragic History tour van Dearly Departed Tours richt zich voornamelijk op overleden beroemdheden en een beetje op overige lugubere zaken. Dus na lang wikken en wegen ging hij van de lijst.

Maar je zult altijd net zien: tegen de tijd dat we zouden vertrekken bleek er een nieuwe TRUE CRIME TOUR te zijn, die alleen op zaterdagavond te boeken is. Maar op een dag waar we al kaarten hadden voor Comic Con en het grote Dia de Los Muertos feest, viel het gewoon echt niet meer in te plannen. Dat is dan weer het nadeel van alles vooruit plannen: soms komt er iets beters langs en dan heb je pech. Gelukkig bleek er ook nog een museum bij de tours te horen, en kon ik Thomas overtuigen om in ieder geval mee te gaan kijken hoe duur het was.

De lobby

In de lobby zaten wat mensen te wachten op bankjes, die opgehaald zouden worden voor een tour. Naast de Homicide True Crime tour en de Tragic History tour hebben ze ook nog een Black Dahlia tour, Helter Skelter tour, Hollywood Haunts tour… en ga zo maar verder. Dus waar ze precies op zaten te wachten is mij een raadsel.

De lobby/giftshop had ik al eerder gezien op video’s over het museum, waarvan ik in eerste instantie eigenlijk dacht dat het bij het museum hoorde. De ruimte is namelijk gevuld met vreemde objecten zoals lugubere beelden, kleine doodskisten en kunstwerken van een aantal seriemoordenaars. Dit was de enige plek waar we nog foto’s mochten maken, in het museum zelf was dat namelijk verboden. Dan moesten de objecten binnen wel erg bijzonder zijn! Gretig smeten we de negen dollar op de toonbank om binnen te komen (in werkelijkheid betaalden we gewoon braaf bij een hele lieve vrouw aan de kassa).

Het museum

Tussen alle verzamelobjecten door mochten we de deur open maken naar het museum. De vrouw van de kassa liep mee zodat ze het museum een beetje toe kon lichten. De mensen in de lobby bleven intussen zonder toezicht geduldig wachten op hun gids. En eenmaal binnen, bleken we de enige mensen in het museum.

Ik weet niet wat we hadden verwacht, maar had ik me niet kunnen voorstellen. Ergens is het heel grappig om er aan terug te denken, omdat het museum zo aandoenlijk was. Als je terecht komt bij een organisatie die geld verdient met de dood van bekende mensen, zou je op zijn minst een hoop shock en horror verwachten. Maar niets was minder waar.

De ruimte van het museum? Net iets groter dan de wachtruimte met de giftshop. Nu doe ik beroep op jullie eigen verbeeldingskracht. Stel je voor: je loopt een donkere ruimte in, met links en rechts langs de muren vitrines, posters, lijsten en een hek (?). Achterin de ruimte een autowrak, die is afgezet met meer lage vitrines. Op een tv naast de auto speelt een video die vertelt over het auto-ongeluk van actrice Jayne Mansfield.

Wat ligt er allemaal in de kasten dan?

Alles. Nou ja, alles wat maar enigszins in aanraking is geweest met een overleden beroemdheid. Een cakeblik dat ooit van Marilyn Monroe was. Een sigarettenpeuk van Carrie Fisher. Een stukje zwembad van Jayne Mansfield. Een glas waaruit Shirley Temple weigerde te drinken. Een stukje van de open haard van Sharon Tate’s huis. Lege medicijnpotjes, bloemen van gedenkplaatsen van de overleden persoon. Ergens was het gewoon heel erg aandoenlijk om te zien hoe ver mensen gaan om iets te bemachtigen van een ster.

Zachtjes lachend hebben Thomas en ik ons verwonderd over wat er allemaal te zien was. We gingen van kiezelsteentjes naar gebruikte tissues, via nep-tanden naar pillendoosjes. Allemaal banale voorwerpen die voor sommige mensen waarde hebben verkregen omdat ze in de buurt zijn geweest van iemand die ooit wat betekend heeft. Met als klapper op de vuurpijl de opvallend grote verzameling Jayne Mansfield spullen. En de beruchte ‘Death Car’ waar het museum reclame mee maakt.

Jayne Mansfield Death Car

En dat is dan weer een uitzonderlijk object. Het is namelijk de auto waar actrice Jayne Mansfield met haar chauffeur en kinderen in zat toen de auto onder de oplegger van een vrachtwagen terecht kwam. Het ongeluk scalpeerde de actrice en ze was op slag dood, terwijl haar kinderen het overleefden. Niet geheel toevallig staat het museum tegenover the Hollywood Forever Cemetery, waar de actrice begraven ligt.

Na het bekijken van de video over Mansfield ging de deur weer open, om nieuwe bezoekers binnen te laten. Voor ons weer tijd om te gaan, aangezien het museum vooral zijn charme had toen we nog met z’n tweeën waren. Eenmaal buiten namen we nog even de gelegenheid om extra foto’s van de lobby te maken en vond ik in de gift shop twee cadeaus voor mezelf: een Twin Peaks sleutelhanger en een kaart van crime scenes in Hollywood.

En met mijn nieuwe kaart onder de arm werd er een nieuw plan geboren voor later deze reis.